Installatie
Kaap Finisterre ligt in Spanje, aan zee. De Romeinen dachten dat daar de aarde ophield. De installatie Finisterre speelt zich af tijdens zonsondergang, aan een (water)rand en laat de toeschouwer liggend – enigszins schuin en met het hoofd gekanteld – uitkijken over het water, naar de horizon en de lucht.
De installatie begint in een afgesloten ruimte en leidt vervolgens naar een zitplek op zo’n 30 meter van de kade. Hier luisteren bezoekers via een koptelefoon naar de stem van een performer die voor hen aan de waterrand zit. De stem neemt hen mee naar het einde van de wereld, dat zich vanavond hier bevindt, achter deze horizon. Acht minuten later – de tijd die het licht van de zon nodig heeft om op aarde te komen – ontmoeten performer en bezoeker elkaar aan de waterrand.
Wanneer de toeschouwer weer overeind komt, en opnieuw van perspectief kantelt, heeft er een volgende bezoeker plaatsgenomen in de verte op eenzelfde hoogte. Beide staan op en kruisen elkaar op weg naar, en weg van, het einde.
Inspiratie
“Voor het project heb ik me enigszins verdiept in de ‘waarnemingshorizon’. Dit is een term die beschrijft tot waar onze waarneming reikt. Ik vond het interessant dat deze grens niet absoluut maar relatief is en, afhankelijk van persoon, plaats en tijd, verschuift. Tijdens het maakproces werd de eerste foto van een zwart gat gemaakt. Verder kunnen we nu nog niet kijken. Ooit waren de Romeinen ervan overtuigd dat ze het einde van de aarde hadden gevonden. Ik stel me voor dat het beangstigend moet zijn geweest, te hebben geweten dat zich daar ‘de rand’ bevond. Tegelijkertijd misschien geruststellend. In deze tijd staat de kilometerpaal ‘0’ wel in Finisterre, maar het besef van de reikwijdte van het universum is duizelingwekkend en de vraag waar – of wat – het einde is, net zo actueel.”
Pers
Het is een beleving van nog geen half uur die je blik op de omgeving volledig kantelt – het voelt werkelijk alsof je dat water en die stad nog nooit eerder hebt gezien, en de suffige skyline van Amsterdam is ineens magistraal.
(…)
Finisterre overvalt je met de schoonheid van het alledaagse en dwingt je te vertrouwen op iets wat aanvankelijk angst inboezemt.
Sander Janssens in Theaterkrant | 8 jul 2019
Lees hier de volledige recensie.De aarde is rond, dat is duidelijk, want ik krijg het gevoel dat de sfeer aan de andere kant doorgaat. En ik zie het licht langzaam dunner en dunner worden terwijl de zon ondergaat. Wanneer mijn gids me alleen laat liggen, maar me toch niet helemaal verlaat, door een geruststellende hand op mijn been te leggen, kijk ik gewoon naar de hemel en zijn wolken. Een zwerm vogels vliegt er scherp afgetekend overheen. Ik heb zelden zoiets moois gezien!
(…)
Rita Hoofwijks Finisterre draait met een simpele greep letterlijk ons, de kijkers, perspectief op de wereld om, waardoor men zich heel zintuiglijk bewust wordt van de grootsheid van de natuur en de kwetsbare vergankelijkheid van de mens.
Mette Garfield in Bastard Blog | 20 sept 2021
Lees hier de volledige recensie (Deens).In samenwerking
Felix Schellekens, Erik van de Wijdeven, David Weber-Krebs, Annefleur Schep, Daan Simons, Tim Bogaerts, Charlot van der Meer, Julie Helsen, Hannah Boer, Eja Due, Annika Lewis, Morten Nielsen, SoAP Maastricht, Metropolis, IN SITU
Getoond
2019 5 – 14 jul Over het IJ Festival, Amsterdam (NL)
2020 afgelast Theater Aan Zee, Oostende (BE)
2020 afgelast Metropolis, Kopenhagen (DEN)
2021 15 – 19 sept Metropolis, Kopenhagen (DEN)